اِمروز تاریخِ (۱۳۹۴/۱۲/۱۵)

سلام ...

شما خوبین من که داغون ،خود یعنی جسمم اینجا و فکرم فرسنگها دور از خودم ...یه چیز خوب اتفاق افتاد  امروز اینکه من نمره ریاضیم خوب شدم ...و دینی هم زیرش زدم قراره شنبه هفته آینده امتحان بدم ... و  بدترین اتفاق که فردا دوتا امتحان سخت دارم ... و نمیدونم چجوری از زیرش در برم ...

شاید نشستم خوندم که من میدونم حوصله اش نیست نمیخونم ...

امروزم باز خودم توی کلاس بودم و فکرم پر از آشوب و استرس فرسنگها از خودم دور بود ...

هر چند امروز مفید بود ولی همراه با مفید بودنش من فکرم درگیر بود و همین باعث شده که حوصله هیچی نداشته باشم...خستم بود ظهر بعد از ناهار خوابیدم ۴ بیدار شدم ...نمازمو خوندم  و الانم  اینجام دارم توی دنیای مجازی چرخ میخورم ...دوست دارم برم امامزاده سری به شهدا و امامزاده بزنم ...

خدایا به امید تو ...

این پست ادامه دارد...

الان دارم این پست رو ادامه میدم دقیقاً ساعت۱۹:۳۱دقیقه است...

رفتم امامزاده نمازم رو خوندم (نماز زیارت) ...اولش رفتم سر قبور شهدا فاتحه خوندم ولی بیشتر از یه سلام و خداحافظ اونم توی دلم نتونستم بهشون بگم ...بخاطر اینکه اونجا کلی آدم بود راهی  امامزاده شدم نمازمو که خوندم راه افتادم سمت بازار ...رفتم چندتا لباس دیدم ...بعدشم رفتم که آینه و شمعدان و قران واسه سفره هفت سین ببینم ...کمی هم اونجا بودم  ولی بعد از اون مغازه رفتم که کفش مجلسی ببینم که دیدم بسته اس  مستقیم آمدم خونه ... 

توی پارک کنار صندلی هایی رد شدم که هر سال اونجا موعود وصالمون بود :(

توی آلاچیقی که مینشستیم پر از دخترهای قد و نیم قد بود ...یهو فکرم رفت واسه دوران بچگی ...واسه روزایی پاک و بی الایش بودم ...واقعاً زندگی آدما چقد پسته ...یعنی روزگارش پست نیستا آدماش پستن ...چه زود همچی گذشت ...حال و هوای عید توی خونمون پره که من هر لحظه که نفس میکشم بوش تمام وجودمو میگیره...درسته دوسش داشتم شاید هنوزم سخت باشه فراموش کردنش ولی چرا چرا اینجوری داره هم خودشو هم منو خراب میکنه...شاید من پیش خانوادم خراب بشم ولی اون پیش خدا خراب میشه چون  آبروی دختری که توبه کرده رو برده ...شاید باورتون نشه ولی من هیچ حس عاشقانه ای نسبت به هیچ کسی ندارم ...بعد از اون به هیچ کسی فکر نکردم ولی به یک نفر وعده دادم که اگر به خدا امید داشته باشه شاید من قسمتش شدم که حتی تا حالا من از نزدیک ندیدمش و فقط  از لحن حرفاش به درون نهفته شده اش پی بردم ...ولی هرچی هست یکی مثل خودم شکسته خورده اس ...

+تورو خدا فکر بد نکنید حتی من صدای این آقای محترم هم نشنیدم فقط در حد یه چیزایی که باید درمورد همدیگه میدونیم و هنوز هیچ عشقی بین ما نیست و هیچ چیزی برای  قطعی شدن معلوم  نیست ...شاید یه دوستی که گاهی وقتا  با من درددل میکنه ...فقط درهمین اندازه ...

+زندگی زیباست*

خلاصه هنوز دوستش دارم ولی نقش خیلی بدی ازش توی ذهنم وجود داره ...سخته فراموش کردن روزایی که عذابم داد عیر روزایی که بخاطرش عذابم دادن و عذاب کشیدم ...

+خدا بزرگه ...خدایا قراره هرچی اتفاق بیوفته فقط خدا کنه به صلاح هردوتامون باشه ...

خیلی چرت و پرت نوشتم ...و یکم از درونم خالی شده ...

خدافس ...